زنان، شاعران زندگی اند.

گاه پر شرراند و شور،

و زبان ناتوان است

از بیان احساسشان...

گاه خاموش اند و سرد،

و واژه ها می گریزند

 

از سنگینی سکوتشان....

چه سخت است دیدن

درد بی درمان مادر

چه سخت است لحظه

لحظه انتظار تا دیدن آخر

چه درد است تماشای

قطره قطره آب گشتن

چه درد است دوری از

آغوش عاشقانه مادر

خیال نکن

اگر برای کسی

تمام شدی؟

امیدی هست

خورشید

از آنجا که غروب می کند

طلوع نمی کند.

بی معرفت

تو اون کسی بودی که

اومدی زیر چترم,

نه برای همراهی

با من

,بلکه فقط برای اینکه خیس نشی

….بارون که بند اومد,

رفتی که رفتی …..

           دلم نه عشق می خواهد نه دروغ های قشنگ

                 نه ادعاهای بزرگ نه بزرگ های پر ادعا

دلم یک فنجان قهوه داغ می خواهد و یک دوست

                             که بشود با او حرف زد و بعد پشیمان نشد !!!

بعضی وقتا سکوت میکنی چون اینقدررنجیدی
که نمی خوای حرفی بزنی

بعضی وقتا سکوت میکنی چون واقعآ حرفی واسه گفتن نداری

گاه سکوت یه اعتراضه ، گاهی هم انتظار

اما بیشتر وقتا سکوت

واسه اینه که هیچ کلمه ای نمی تونه غمی رو

که توو وجودت داری ، توصیف کنه!!!

‏

می دانی . . ؟

آدم های ساده . . .

ساده هم عاشق می شوند . . .

ساده صبوری می کنند . . .

ساده عشق می ورزند . . .

 

 

 

 

ساده می مانند . . .

 

اما سخت دل می کنند . . .

 

سخـــــت...خیــــلی سخــــــت...!

اما آن وقت که دل می کنند . . .

جان می دهند . . .جان...!

خاطرات نه سر دارند و نه ته

 بی هوا می آیند تا خفه ات کنند

 گاهی وسط یک خیابان

سردت می کنند . . . داغت میکنند

رگ خوابت را بلدند . . . زمینت می زنند

تمامت می کنند

زندگی رقص نجیبی ست

که از چشمه ی بودن، جاریست

رقص یک شاپرک بازیگوش

لای یک دسته گل یاس معطر در باغ . . .

رقص یک نغمه ی آرام ِ اذان

 

که شبی باد میان من و این قبله پراکنده کند . . .

رقص کِرمی شب تاب

 

که شبیه تپش خورشید است . . .

 

زندگی شعر نجیبی ست

 

که در دفتر اندیشه ی این گنبد دوار

پر از قافیه است . . .

 

آدم دوس داره گاهی غرق شه

غرق شدن همیشه تو آب نیست . .

تو غصه نیست . .

تو خیال نیست . .

آدم دوست داره گاهی تو یه ............

غرق شه

خفه شه ،

کبود شه ،

بمیره اصلا !

نه حواسم اینجاست.... نه دلم

دلم جای دیگری ست

دلم مقیم کوی توست

تو دلم را ندیدی ..

نکنه میان دلهای دیگه گم شده

اخر از همه بزرگتر وگرم تره

میدونی صفای

ما پا دوستان چیه ؟

اینکه ریگی به

کفشمون نیست

به سلامتی هرچی

رفیق روراسته ...!

طفلی به نام شادی

دیری است گم شده است

با چشم های روشن براق

با گیسویی بلند , به بالای آرزو

هر کس از او دارد نشان

واي ، باران

باران ؛

شيشه ي پنجره را باران شست

از دل من اما

چه کسي نقش تو را خواهد شست ؟

آسمان سربي رنگ

من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ

مي پرد مرغ نگاهم تا دور

واي ، باران

باران ؛

پر مرغان نگاهم را شست

تو گل سرخ مني
تو گل ياسمني

تو چنان شبنم پاک سحري ؟

نه

از آن پاکتري

تو بهاري ؟

نه

بهاران از توست

از تو مي گيرد وام

هر بهار اين همه زيبايي را

هوس باغ و بهارانم نيست

اي بهين باغ و بهارانم تو

امروز از آن روزها بود كه دوست داشتم باشی

صبح بيدار شوم و چشمان ِ مست ِ خوابت را ببينم

لبخند بزنم...خودم را كش بدهم

گلوله شوي در آغوشم ،سرت روي سينه ام باشد

موهايت را نفس بكشم

ما به یاد چشم توشب زنده داری کرده ایم

برقرار آتش زدیم وبی قراری کرده ایم

از شقایق پرس وجوکن داغ ما را روزها

لاله می داند که شب ها آه و زاری کرده ایم

این گل های قشنگ برای کیه؟

کسی که گل را دوست داشته باشه

پس برای توست .

روزت گل .لبخندت گل جمعه ات گل

تولدش مبارک

چه فرقی می کند مهر باشد

یا آبان و یا آذر ماه...!؟

وقتی تو باشی و پاییز باشد

باران، برگها و ابر باشند

زندگی رنگ دیگری دارد؛

من وپاییز هر دو عاشق توهستیم!

نگاه تو در شعرم پیداست،

فقط صدایم کن...